fornBRAGI: Íslendingasögur: Bergþórshvoll (KH: GS) > Njáls saga: "Engi hornkerling vil eg vera."

Samsetning hópsins
Tungumál hópsins
Stærð hópsins
Tími
Hvernig gekk
Dagsetning

Samsetning hópsins: gs 1/2 (grunnstig), fs 3/4 (framhaldsstig) — Tungumál hópsins: en(ska), fr(anska), sp(ænska), sk(andínavíska), þý(ska), as(íumál), an(nnað) — Stærð hópsins: <6 (1-5), >6 (6-10), >10 (11-20), >20 — Tími: 45/90/... min. — Hvernig gekk: ++ (mjög vel), + (vel), sæmilega (-), illa (--)

Lausn/svör

35.

Það var siðvenja þeirra Gunnars og Njáls að sinn vetur þá hvor þeirra heimboð að öðrum og veturgrið fyrir vináttu sakir. Nú átti Gunnar að þiggja veturgrið að Njáli og fóru þau Hallgerður til Bergþórshvols. Þá voru þau Helgi eigi heima. Njáll tók vel við þeim Gunnari. Og þá er þau höfðu þar verið nokkura hríð kom Helgi heim og Þórhalla kona hans.

Þá gekk Bergþóra að pallinum og Þórhalla með henni og mælti Bergþóra til Hallgerðar: "Þú skalt þoka fyrir konu þessi."

Hún svarar: "Hvergi mun eg þoka því að engi hornkerling vil eg vera."

"Eg skal hér ráða," sagði Bergþóra.

Síðan settist Þórhalla niður.

Bergþóra gekk að borðinu með handlaugar.

Hallgerður tók höndina Bergþóru og mælti: "Ekki er þó kosta munur með ykkur Njáli. Þú hefir kartnagl á hverjum fingri en hann er skegglaus."

"Satt er það," sagði Bergþóra, "en hvortgi okkart gefur það öðru að sök. En eigi var skegglaus Þorvaldur bóndi þinn og réðst þú þó honum bana."

"Fyrir lítið kemur mér," segir Hallgerður, "að eiga þann mann er vaskastur er á Íslandi ef þú hefnir eigi þessa Gunnar."

Hann spratt upp og steig fram yfir borðið og mælti: "Heim mun eg fara og er það maklegast að þú sennir við heimamenn þína en eigi í annarra manna híbýlum enda á eg Njáli marga sæmd að launa og mun eg ekki vera eggjanarfífl þitt."

Síðan fóru þau heim.

"Mun þú það Bergþóra," sagði Hallgerður, "að við skulum eigi skildar."

Bergþóra sagði að ekki skyldi hennar hlutur batna við það. Gunnar lagði ekki til og fór heim til Hlíðarenda og var heima allan þann vetur í gegnum. Líður nú á sumarið og allt til þings framan.

Próf í forníslensku: Njálssaga, kafli 35

Skrifið fornöfnin í kaflanum inn í töfluna hér fyrir neðan, fyrst eins og þau koma fyrir í textanum en grunnformið í dálkinn við hliðina. [Sjá kh.]
Í setningunni "Nú átti Gunnar að þiggja veturgrið að Njáli og fóru þau Hallgerður til Bergþórshvols." Hver eru "þau Hallgerður" ? Nefndu annan stað í textanum þar sem sama uppbygging kemur fyrir. [Gunnar og Hallgerður]; [þau Helgi = Þórhalla og Helgi; Njáll tó við þeim Gunnari = Hallgerði og Gunnari]
Í hvaða samhengi er setningin "mun eg ekki vera eggjanarfífl þitt" og hvað er átt við? [Hallgerður vill egna Gunnar til hefnda fyrir þá smán sem hún verður fyrir. Gunnar er hins vegar akki tilbúinn til að taka áskorun hennar og reiðist henni.]
Hvað á Hallgerður við þegar hún segir: "Mun þú það Bergþóra, að við skulum eigi skildar." ? [Málið er ekki búið, það er ekki búið að segja síðasta orðið í þessu máli]
Orðið "að" kemur tvisvar fyrir í setningunni hér fyrir neðan, í mismunandi merkingu. Hver er munurinn? "Heim mun eg fara og er það maklegast að þú sennir við heimamenn þína en eigi í annarra manna híbýlum enda á eg Njáli marga sæmd að launa og mun eg ekki vera eggjanarfífl þitt."
Þýðið í heimavinnu eftirfarandi setningar: "Bergþóra sagði að ekki skyldi hennar hlutur batna við það. Gunnar lagði ekki til og fór heim til Hlíðarenda og var heima allan þann vetur í gegnum. Líður nú á sumarið og allt til þings framan."

Tilgangur (efni, aðalatriði, markmið)
Fyrirfram þekking nemenda
Undirbúningur kennara
Tillögur
Aðrir möguleikar
Ítarefni
Annað sem má taka fram

forn
B R A G I

Njáls saga: „Engi hornkerling vil eg vera.“

Lausn/svör

forn B R A G I

Njáls saga: „Engi hornkerling vil eg vera.“

Lausn/svör

forn
B R A G I